برچسب: نیوو

نیوو

نیوو چیست؟ دوربین نقشه برداری زمینی

دوربین نیوو شامل سه قسمت فوقانی، میانی و تحتانی است.

قسمت فوقانی: شامل تلسکوپ _عدسی های شیئی و چشمی_ و لوازم قراولروی.

قسمت میانی: شامل تراز، قسمتی از بدنه،. تراز کروی و صفحه مدرج _لمب افقی_ برای اندازه گیری زوایای افقی.

قسمت تحتانی: شامل پیچ های تراز کننده و اتصال و صفحه اتصال دستگاه بر روی سه پایه همچنین چندین پیچ روی دستگاه وجود دارد. که هر یک وظیفه ای دارند بطور مثال حرکت دادن دستگاه بصورت افقی (کلی و جزئی)،. پیچ وضوح تصویر، پیچ وضوح تار رتیکول،. همچنین بعضی از مدل های دستگاه دارای دکمه تثبیت وضعیت است که جهت جابجایی دستگاه کاربرد دارد.

سه پایه را بطور قائم جلوی خود می گیریم.، پیچ های تعبیه شده روی هر پایه را با احتیاط شل می کنیم. سپس قسمت فوقانی سه پایه را تا جلوی صورت خود بالا می کشیم و دوباره پیچ ها را محکم می کنیم تا ارتفاع  آن تغییر نکند. یک پایه را داخل زمین فرو کرده و تثبیت می کنیم. دو پایه دیگر را با هم طوری داخل زمین فرو می کنیم.

که صفحه ای که باید دوربین را روی آن قرار دهیم تقریباً صاف و تراز باشد. پس از قرار دادن سه پایه روی زمین دوربین را با احتیاط روی صفحه فوقانی سه پایه قرار داده. و پیچی که زیر سه پایه برای فیکس کردن دوربین روی آن تعبیه شده را محکم می کنیم. در هنگام کارگذاری سه پایه باید توجه شود عدسی چشمی دوربین تقریباً جلوی چشم ما باشد. تا ما مجبور نباشیم برای استفاده از دوربین خم شویم. زیرا این کار باعث خستگی اپراتور دوربین می گردد.

تراز کروی

یک محفظه شیشه ای است که تمام آن بجز قسمت فوقانی آن از مایعی مانند الکل،. اتر یا سولفورد و کربن و قسمت فوقانی از گاز همان مایع پر شده است. قسمت حاوی گاز را جباب تراز می نامند. برای تراز کردن دوربین باید حباب تراز را بوسیله پیچ های زیر دوربین دقیقاً به ناحیه مشخص شده روی محفظه شیشه ای هدایت کرد.

تراز کردن دوربین نقشه برداری نیوو

زمانیکه دقیقاً دوربین روی سه پایه سوار شد، سه پیچ تنظیم را در زیر دوربین مشاهده می کنیم. دو پیچ از سه پیچ را در دو جهت مخالف _ هر دو به داخل یا هر دو به خارج_ می پیچانیم. با این کار حباب را در مقابل پیچ سوم قرار می دهیم و کافی است. با پیچاندن پیچ سوم جباب را به داخل قسمت مشخص شده روی محفظه هدایت کنیم.

نحوه کار با دوربین نیوو

پارالاکس

زمانیکه دوربین دقیقاً تراز شد. شاخص را در محل مورد نظر توسط اپراتور قرار داده و بوسیله ترازی که در کنار شاخص قرار داد. آنرا تراز می کنیم. (ترازی شبیه به تراز بنایی). به طرف شاخص قراولروی می کنیم. بوسیله پیچ های تغییر دهنده وضعیت به صورت افقی _ پیچ ها حرکت جزئی و کلی_ شاخص را در میدان دید می آوریم.

یعنی در میدان دید آوردن شیشه مورد نظر در دوربین (واضح دیدن تصویر شاخص). و همچنین روشن و واضح کردن تار رتیکول در کنار دتستگاه پیچی تعبیه شده که بوسیله آن میتوان وضوح دید داخلی دوربین را تنظیم کرد. _ به دلیل تفاوت ضریب دید افراد_. کنار عدسی چشمی پیچ تنظیم کننده وضوح تار رتیکول قرار داد. که بوسیله آن می توان وضوح تار رتیکول را تغییر داد. توسط این دو پیچ تصویر شاخص و تارها را واضح نموده و شروع به قرائت می کنیم. داخل دوربین تصویر شاخص را مشاهده می کنیم که تارهای بالا، پائین و وسط درجه بندی روی شاخص را قطع کرده. نقاطی که درجه ها قطع شده اند را برای هر کدام یادداشت می کنیم.

به دلیل اینکه کوچکترین واحد درجه بندی روی شاخص سانتی متر است. ناچار در مواقعی باید دست به تقریب زنی بزنیم.

تراز یابی با دوربین نیوو ترازیاب ها به وسایلی گفته می شود. که به کمک آنها می توان یک صفحه افقی در فضا ایجاد کرد. و با اندازه گیری فاصله این صفحه و صفحات گذرنده از نقاظ مختلف میتوان اختلاف ارتفاع آن نقاط را اندازه گیری کرد.

ساختمان ترازیاب

این نوع ترازیابها به طور کلی از دو قسمت اساسی، که هر قسمت،. خود شامل قسمتهایی است تشکیل شده است. دو قسمت اساسی آن به این شرح است:

1- پایه: که به وسیله ترازکننده روی سه پایه سوار می گردد. و بر روی آن یک تراز قرار دارد پایه را باید به اندازه قد هر فرد باز کرد.

2- دوربین: که خود از سه قسمت اصلی تشکیل می شود.( برای استفاده از یک دوربین، اولین کار تراز کردن دوربین می باشد).

تراز وسیله ای است که برای افقی نگه داشتن صفحه دوربین نسبت به سطح افق به کار می رود. بنابراین به کمک تراز می توان محور دیدگانی را افقی نموده. و یا محور دستگاه را به حالت قائم در آورد. ترازها معمولاً از یک محفظه شیشه ای تشکیل شده اند .

که یک مایع، مانند الکل، اتر و اسید سولفوریک پر شده. و حبابی در وسط آن وجود دارد. چنانچه حباب در وسط خط نشان تراز قرار گیرد. به معنی تراز بودن صفحه دوربین خواهد بود. و هر چه شعاع محفظه بیشتر باشد تراز حساس تر است.

پیچ های روی دوربین در روی بدنه دوربین ها پیچ های متعددی وجود دارد. که به طور کلی آنها را به دو گروه تقسیم می نمایند:

1- پیچ های ثابت که بطور معمول در کارخانه برای تنظیم و کالیبراسیون دوربین به کار رفته اند. و بدون ابزار دقیق و مهارت لازم نباید آنها را دست کاری نمود.

2- پیچ های متغیر که در شرایط مختلف توسط استفاده کننده تنظیم می گردد. مانند پیچ های تراز  کننده.

این پیچ ها دوربین را در امتداد افق تراز می نمایند و طرز استفاده از آن به این صورت است که: ابتدا محور افقی دوربین را موازی دو  عدد از پیچ های تنظیم قرار داده. و هر دو پیچ را در یک جهت ( هر دو به داخل یا هر دو به خارج) حرکت داده تا حباب تراز،. درست در نقطه ی عمود بر ناظر قرار گیرد. سپس دوربین را 90 درجه نسبت به حالت قبل چرخانده و با پیچ سوم حباب تراز را در وسط مستقر می نماییم. پس از خاتمه کار، دوربین را مجدداً به حالت اولیه برگردانده و تراز را کنترل می کنیم.

در صورتیکه در هنگام تراز کردن دوربین ، یکی از پیچ ها به مرحله انتهایی رسیده و از چرخ باز ایستد. در این حالت هر دو پیج را جهت عکس حالت قبل به گردش در آورده و عمل تراز را تکرار می کنیم.

پس از آنکه دستگاه تراز شد برای نشانه روی اولین نقطه باید پیچ کلی دستگاه را که غالباً در زیر دستگاه قرار دارد باز کرده. سپس با چرخانیدن آن شاخص را در اولین نقطه از داخل دوربین ببینیم بعد پایه پیچ مزبور را بسته و با حرکت جزئی پیچ که در کنارش قرار دارد.

آن را دقیقاً میزان نماییم. برای وضوح بیشتر تصویر در داخل دوربین می توان از پیچ دیگری موسوم به پیچ وضوح تصویر که معمولاً در کنار دوربین قرار دارد استفاده نمود.

1- عدسی شیئی: این عدسی، فاصله کانونی و دهانه ای با قطر بزرگ دارد و در مواقع نشانه روی به طرف هدف قرار میگیرد.

2- عدسی چشمی: این عدسی فاصله کانونی و قطر دهانه اش خیلی کوچک بوده و ناظر از داخل این عدسی به طرف هدف مورد نظر قراولروی می نماید.

3- تارهای رتیکول: صفحه رتیکول صفحه شفافی است که در جلو عدسی چشمی قرار دارد. این صفحه حاوی دو تار عمود بر هم می باشد. و در هنگام ترازیابی روی تار عمودی رتیکول باید بر وسط ژالون یا شاخص،. در نقطه هدف قرار گیرد.

به موازات تار افقی در وسط صفحه رتیکول دو تار کوچک در بالا و پایین قرار دارد. این تارها را اصطلاحاً تار بالا و تار پایین می نامند. از این تارها در اندازه گیری فاصله به کمک دوربین نیوو استفاده می کنند.